ÇETİN ALİ AYTAÇ YAZDI: DEMOKRASİCİLİK…

AKP’yi eleştirirsiniz, hem de en sert dille.Herkes büyük alkış kopartır, destek verir.Hatta gaza getirmeye çalışır.En kral sen olursun.

Sonra kendi partinde gördüğün yanlışları, sırf partinin iyiliği için eleştirmeye kalkarsın.En büyük düşman sen olursun.

İktidarı eleştirmenin demokraside yeri olduğunu savunanlar, kendileri ya da savundukları kişiler eleştirildiğinde, hemen en büyük demokrasi düşmanı kesilirler.

Vay efendim sen genel başkanı nasıl eleştirirsin, vay efendim şu başkanımızı, yöneticimizi nasıl kötülersin.

Bir de bu sebepten sana selam vermeyenler, senden uzaklaşmaya başlayanlar olur…

Sana selam verirse, belediye başkanının, ilçe başkanının veya çok değerli ilçe yöneticisinin kulağına gider de, sonra işlerimi yürütemem kaygısında olur.

Merak etmeyin, kimsenin bir şey yaptığı yok.Herşey zaten apaçık ortada.Ben belki görülmeyen gözlerden, gördüğüm kadarını, sırf bir daha tekrarlanmasın, aynı hatalara düşülüp zarar görülmesin diye göstermeye çalışıyorum.

He siz illa bizde de eleştiri kültürü yok, biz böyle iyiyiz.Ülkede zaten güllük gülistanlık diyorsanız şayet; ona yapacak bir şey yok.Hadi geçmiş olsun!

Sonra bir Ekmeleddin gider, iki tekmeleddin gelir.Öyle döner durursunuz.Yarın kazanacak bir şeyinizde kalmadığında, iki selam verecek kimseniz kalmaz.Kendi içinizde demokrasicilik oynamaya devam edersiniz…

Zafere giden yolun yarısı inanmaktan geçiyorsa, diğer yarısı da doğru bir insan olmaktan geçer.Atatürk gibi, İnönü gibi, Ecevit gibi…

Belki bedenleri kazanamadı; ama fikirleriyle onlarca yıla uzandılar ve uzanmayada devam edecekler…Deniz Gezmişler, Hüseyin İnanlar, Yusuf Aslanlar gibi…

Korkmak, kaybetmektir…